Bonsai Sageretia thea d. S. theezans

Sageretia pochodzi z Chin Południowych. Rośnie tam jako pnący krzew i osiąga wysokość do 5 m. Zimą roślina traci całe ulistnienie lub część liści. Są one małe, owalnospiczaste, dość cienkie i mają żywą zieloną barwę.
Na szczycie jednorocznych pędów pojawiają się małe kłoski złożone z białawych kwiatów. Powstają z nich małe, najpierw zielone, później czarno-niebieskie owoce, które następnie opadają. Aby nastąpiło kwitnienie, nie należy wiosną przycinać nowych pędów. Z biegiem lat kora tej rośliny staje się interesująco łaciata. jej starsze partie łuszczą się nieregularnymi płatami, podobnie jak u płatana, dzięki czemu pojawiają się jaśniejsze miejsca.

Stanowisko. Latem zalecane jest jasne i przewiewne miejsce na parapecie okiennym lub – jeszcze lepiej – w pełnym słońcu na dworze. Zimą roślina wymaga okresu spoczynku w temperaturze 2-10°C. W razie zimowania w cieplejszym miejscu zaczyna słabnąć i łatwo staje się ofiarą szkodników.

Podlewanie. Od wiosny do jesieni Sageretia potrzebuje obfitego podlewania, jednak należy unikać wody stojącej. W razie zimowania w chłodzie można dopuścić do lekkiego podeschnięcia ziemi, zanim się podleje. W tym czasie należy unikać przesuszenia bryły korzeniowej.

Nawożenie. Od wiosny do jesieni zalecane jest zasilanie co dwa tygodnie płynnym nawozem. Podczas zimowania
w chłodnym miejscu wcale nie stosuje się nawożenia.

Przesadzanie. Wczesną wiosną co roku lub co dwa lata do mieszanki ziemi Akadama, kompostu z kory i żwiru (proporcje 2:2:1). Przed ponownym posadzeniem przycina się korzenie.

Przycinanie. Zimą usuwa się wszystkie suche i zbędne konary i gałęzie. Zbyt długie gałęzie zostają skrócone. Młode pędy pozostawia się, aż zaczną twardnieć u nasady i wtedy należy je przyciąć do 2-3 liści. Jeżeli chce się mieć kwiaty, pędy przycina się dopiero po kwitnieniu.

Drutowanie. Nowe gałęzie drutuje się dopiero wtedy, gdy są lekko zdrewniałe. Grubych konarów już się nie przygina, ponieważ mają zbyt twarde drewno.