Bonsai Berberys zwyczajny – Bonsai Berberis vulgaris

Berberys jest dobrym materiałem wyjściowym na małe bonsai. W handlu znajdują się różne gatunki tego krzewu, różniące się wysokością. Istnieję odmiany nie dorastające do 50 cm wysokości, ale również i takie, które mogą przekroczyć 1,80 m. Wszystkie nadają się bardzo dobrze na bonsai. Berberysy można silnie przycinać i dobrze wypuszczają pędy ze starego drewna. Już w młodości mają szorstką, wyglądającą staro korę. Liście są bardzo drobne, proporcjami dobrze dopasowane do małych bonsai. Następnym walorem jest obfitość kwiatów na stosunkowo młodych roślinach. Najpiękniej jednak wygląda berberys jesienią, gdy liście stają się jaskrawoczerwone, a zwisające owocki nadają roślinie szczególny urok.

Podłoże: Berberysy potrzebują ziemi piaszczystej, żyznej, z dobrym drenażem. Do wszystkich gatunków berberysu można użyć mieszanki ziemi złożonej z dwóch części przemytego piasku, jednej części glinki akadama i jednej części rozłożonego kompostu albo którejś z podobnych mieszanek.

Nawożenie: Berberysy nie potrzebują specjalnych nawozów. Można użyć każdego nawozu organicznego do bonsai. Zaczynamy je nawozić dopiero po wypuszczeniu liści, po to, żeby wydały kwiaty i owoce. Nawozimy co cztery tygodnie, od maja do końca sierpnia.

Cięcie: Berberys, podobnie jak i inne drzewa liściaste, przycinamy stopniowo przez trzy lata. Materiał szkółkowy wysokości powyżej 1 m przycinamy do 10-15 cm, tak że pozostaje tylko pień z dwoma lub trzema gałęziami. Po kilku tygodniach nasz materiał wyjściowy wypuszcza nowe pędy. Pozwalamy mu na swobodne ich rozwijanie, a następnie zostawiamy pędy pasujące, wycinając te, które nam przeszkadzają. Za kilka lat uzyskamy piękną koronę, która rozrośnie się w krzaczaste bonsai.

Zimowanie: Odbywa się pod folią. Przedtem trzeba roślinę wyjąć z misy i sprawdzić, czy bryła korzeniowa nie jest zbyt wilgotna. Wilgoć utrzymująca się przez całą zimę szkodzi roślinie i nierzadko prowadzi do jej zniszczenia.

Owijanie drutem: Owijanie drutem berberysu nie należy do przyjemności, gdyż mogą nas zranić jego bardzo twarde ciernie i utrudnić pracę. Drutujemy tylko latem świeże pędy. Pędów jednorocznych i starszych prawie nie da się nagiąć i drutować. Wszystkie berberysy są bardzo twarde, pękają i nie dają się zgiąć.

Przycinanie gałęzi: Wiosną obcinamy wszystkie niepasujące gałęzie. Jaskrawo-żółte miejsca cięcia po paru tygodniach staną się tak samo szare jak kora i nie trzeba ich koniecznie zasmarowywać woskiem. W ciągu lata z twardzieli wyrasta bardzo dużo młodych pędów, które zeskrobujemy paznokciami. Nowe pędy, wyrastające pionowo w górę, owijamy luźno drutem, naginamy do pozycji poziomej i obcinamy na odpowiedniej długości.

Siedlisko: Berberysy lubią zarówno miejsca zacienione, jak i słoneczne, ale w cieniu nie osiągają odpowiedniej gęstości liści, dlatego lepiej stawiać je na stanowiskach słonecznych.

Wykopywanie i przesadzanie: Berberysy można wykopywać od lutego do połowy kwietnia i robić mocne cięcia korzeni. Przesadzamy je do doniczek od marca do początku maja.

Formowanie: Berberysy można formować prawie we wszystkich stylach. Nie nadają się tylko na takie, w których trzeba roślinę rozszczepić, bowiem ich drewno jest za kruche.

Podlewanie: Od kwietnia do września berberysy potrzebują dużo wilgoci, ale nie znoszą zastoin wodnych. Od września do kwietnia trzeba dbać, by bryła korzeniowa nie była bez przerwy wilgotna, gdyż nie wytrzymują ciągłej wilgoci. Jakość wody nie gra żadnej roli, można używać wody wodociągowej.