Znaczenie oleju jako czynnika rdzochronnego

W pewnych specjalnych przypadkach, gdy na powierzchnię metalu chronioną olejem pada deszcz lub wykondensowuje się na nich znaczna ilość wilgoci, znaczenie oleju jako czynnika rdzochronnego spada do zera. Pewne gatunki smarów na mydłach, względnie smary zawierające rozpuszczalne w wodzie inhibitory korozji są również w tym przypadku nieprzydatne, dobrze natomiast zachowują się grube warstwy smaru zawierające czynniki powiększające ich hydrofobowość np. żywice lub bitumy. Do ujemnych cech preparatów typu olejów i smarów rdzochronnych należy/ich niestabilność w czasie nakładania, szczególnie na gorąco, oraz niska odporność powłoki na zmiany chemiczne w czasie spełniania przez nią funkcji ochrony metalu. Oleje i smary rdzochronne podlegają procesowi starzenia polegającemu na utlenieniu – węglowodorów wskutek działania tlenu powietrza. Proces ten zachodzi szczególnie szybko w podwyższonych temperaturach oraz jest katalizowany przez obecność metali i ich soli. W wyniku reakcji utleniania olei smarów rdzochronnych może powstać woda, dwutlenek węgla, kwasy tłuszczowe, aldehydy a także produkty żywiczne. Stopień i szybkość zachodzenia procesów rozkładu i starzenia zależna jest m. in. od charakteru użytego oleju (pochodzenie ropy) oraz obecności naturalnych przeciwutleniaczy.