Papier nasączony lotnymi inhibitorami korozji. Doskonałe wyniki daje zabezpieczenie opakowanych w papier części metalowych w folię z tworzyw sztucznych. Metoda ta może być stosowana do ochrony drogich narzędzi, aparatów i maszyn. Do tego celu najlepiej nadaje się niskociśnieniowy polietylen o grubości do 0,2 mm. Dzięki małej przepuszczalności par lotnego inhibitora może on zapewniać ochronę części przez okres nawet 5 lat, co jest prawie niemożliwe do przeprowadzenia metodami konwencjonalnymi. Stosowanie folii z polichlorku winylu jest ograniczone przede wszystkim dlatego, że niektóre gatunki tej folii wydzielają chlorowodór powodujący rozkład azotynu dwucykloheksyloaminy, będącego solą kwasu azotawego. Wydzielające się w czasie rozkładu tlenki azotu są przyczyną korozji metalu oraz niszczenia folii, która zmienia barwę na żółtą. Zjawisko to występuje silnie z niektórymi gatunkami lotnych inhibitorów, które nie mają dostatecznej trwałości lub nie są odpowiednio oczyszczane. W przypadku stosowania odpowiednio stabilizowanych folii polichlorowinylowych, które na świetle i w obecności wilgoci nie ulegają rozkładowi z wydzieleniem chlorowodoru, nie zaobserwowano korozji a opakowania z tych folii zabezpieczały dostatecznie metal przed skorodowaniem zapobiegając przenikaniu par lotnego inhibitora na zewnątrz.