Charakterystyka środków konserwujących

Środki konserwujące typu olejów i smarów ochronnych można scharakteryzować w następujący sposób. Opis ogólny. Substancje tworzące warstwę są rozpuszczone w rozpuszczalnikach w celu uzyskania cieczy o niewielkiej lepkości w temperaturze pokojowej. Przez odparowanie rozpuszczalnika tworzy się gruba, dość odporna na ścieranie warstwa, która może być dotykana bez większej obawy o uszkodzenie. Własności warstwy. Warstwa powinna być elastyczna i odporna na pękanie, gdyż inaczej mogłaby wystąpić korozja po jej uszkodzeniu przez uderzenie. Z drugiej strony powłoka nie powinna być kleista, gdyż nie byłoby to wygodne przy dotykaniu. Pewna minimalna lepkość (kleistość) jest dopuszczalna. Części pracujące, a szczególnie małe otwory takie, jak otwory do oliwienia, muszą być oczyszczone z twardej powłoki typu 1 przed użyciem danego elementu. Warstwa jest łatwo usuwalna za pomocą „tri”, benzyny, nafty „Antykor”. Nie powinna ona w żadnym przypadku odpadać po długim przechowywaniu. Powłoka zapewnia długotrwałą (powyżej roku) ochronę części w czasie magazynowania i transportu. Sposób nakładania. Najlepszą metodą jest zanurzanie elementów do roztworu mieszanki w temperaturze pokojowej. Polecane jest aby koncentracja roztworu była możliwie stała, ze względu na rozpuszczalniki, które mogą być łatwopalne. Każda strata rozpuszczalnika przez wyparowanie działa zagęszczająco. Kąpiel powinna być przechowywana w naczyniach zamkniętych i nie powinna być ogrzewana powyżej temperatury pokojowej.