W praktyce słodowniczej znalazło zastosowanie wiele systemów moczenia jęczmienia, różniących się w zakresie techniki i parametrów moczenia. Zależnie od systemu stosunek czasu moczenia wodnego do powietrznego jest różny, jak również różny może być stopień nawilgocenia jęczmienia wymoczonego, zależnie od metody prowadzenia kiełkowania.

Temperatura wody używanej do moczenia jęczmienia w początkowej fazie tego procesu może się kształtować w granicach 10-30°C. Niekiedy jest ona -znacznie niższa w okresie zimy w zakładach, w których jest stosowana woda powierzchniowa i nie jest podgrzewana w słodowni.

Wszystkie metody moczenia mają jednak następujące wspólne elementy:

—    ziarno jęczmienia musi hyc poddane myciu przy intensywnym mieszaniu,

— podczas mycia są oddzielane spławki.,

—    nowoczesne metody moczenia uwzględniają zmniejszenie zużycia wody,

—    ziarno po procesie moczenia powinno wykazywać stan początkowego kiełkowania, przy czym objawem tego stanu jest zaoczkowanie ziarna, oo jest równoznaczne z początkowym stadium rozwoju; kiecka,    –

—    wszystkie schematy moczenia uwzględniają dążenie do ograniczenia procesów beztlenowych i tworzenia w zarodku ziarna nadmiernego stężenia alkoholu etylowego, który jest czynnikiem hamującym rozwój ziarna i przemiany biochemiczne,

-— ogólną zasadą jest także to, ażeby proces moczenia był równo-mierny, tzn. aby ziarna w całej partii moczonego jęczmienia nawilgacały się równomiernie.