Wpływ lotnych inhibitorów korozji na metale nieżelazne oraz powłoki malarskie

Wpływ lotnych inhibitorów korozji na metale nieżelazne oraz powłoki malarskie. Lotny inhibitor korozji wywiera pewien bardzo nieznaczny ujemny wpływ na metale nieżelazne. Wada ta ogranicza zastosowanie lotnego inhibitora głównie do wyrobów ze stali, które jednak stanowią zasadniczy przedmiot konserwacji także i za pomocą smarów. W przypadku zespołów złożonych, tam gdzie zalety lotnego inhibitora wskazują bezwzględnie na konieczność jego stosowania można zalakierować cienką warstwą lakieru chlorokauczuko-wego powierzchnie np. kadmowane, aby się nie narazić na ich pociemnienie. To samo dotyczy np. elementów z brązu lub mosiądzu. Należy podkreślić, że lotny inhibitor nie działa na te stopy w sposób katastrofalny objawami są najczęściej pociemnienia elementów z metali nieżelaznych! Zaobserwowano, że to ujemne zjawisko może nie wystąpić, szczególnie wtedy, gdy czas działania inhibitora jest krótki, wyroby są lekko naoliwione bądź też niedokładnie odtłuszczone z warstwy czystego oleju. W przypadku użycia lotnego inhibitora tam, gdzie występują części z metali nieżelaznych celowe jest unikanie bezpośredniego zetknięcia się warstwy inhibitora z powierzchnią zagrożonego metalu.