System ten może być stosowany w warunkach jednej, dwu i trzech kadzi zalewnych. W początkowym okresie moczenia występuje faza beztlenowa, której towarzyszy powstawanie alkoholu. Swobodny dopływ tlenu hamuje powstawanie alkoholu, przy jednoczesnym odprowadzaniu powstającego CO2.

W celu doprowadzenia jęczmienia podczas moczenia do stanu rozwidlonego kiełka korzonkowego Kretschmer, Macey i StovelI zaproponowali schemat moczenia ze znaczną przewagą moczenia powietrznego według następującego układu:

pod wodą    — 6 godzin,    bez wody —    18    godzin,

pod wodą    — 3 godziny,    bez wody —    21    godzin,

pod wodą    — 3 godziny,    bez wody —    21    godzin.

Łączny czas moczenia wynosi 72 godziny, przy nasyceniu jęczmienia wilgocią 44—54%), zależnie od indywidualnych cech ziarna.

Początkowy okres moczenia trwa do osiągnięcia wilgotności 30-32 %. Przy- tej wilgotności siły kapilarne są już duże, dlatego woda pozostająca w formie otoczki na powierzchni ziarna zostaje szybko wchłaniana. Znaczy to, że woda otoczkowa nie stanowi przewody dla przenikania tlenu.

W drugiej fazie moczenia pod wodą powinna być osiągnięta wilgotność 37-38% aby wystąpiły optymalne warunki rozpoczęcia kiełkowania. Przy równomiernym zakiełkowaniu można uzyskać w tym czasie nawilgocenie do 40%.

Zalewając ziarno trzeci raz woda i po okresie 3 godzin moczenia pod wodą można uzyskać nawilgocenie ok. 45%, uwzględniając wchłonięcie przez ziarno również wody otoczkowej. Ta ostatnia faza moczenia powinna trwać tuk długo, dopóty nie nastąpi równomierne zakiełkowanie.

W aktualnie stosowanych warunkach technicznych, które są jeszcze bardzo powszechne, występują pewne trudności przy wprowadzaniu opisanej metody do praktyki przemysłowej ze względu na używanie zbyt głębokich kadzi zalewnych. Trudności polegają na tym, że w przypadku głębokich kadzi doprowadzeniu tlenu i odprowadzenie CO2 z warstw ziarna znajdujących się w obrębie zewnętrznych obwodów kadzi zalewnych jest nierównomierne. Dlatego opisana metoda może być wprowadzona do praktyki przemysłowej po jej wypróbowaniu w danej słodowni, przy użyciu kadzi pozwalających na utrzymywanie jęczmienia w stosunkowo niskiej warstwie.
Z przeprowadzonych badań wynika, że ilość przepływającego powietrza dla usunięcia C02 powinna wynosić 10-12 m³/100 kg jęczmienia/godzinę.
Przepompowywanie ziarna razem z wodą nie zapewnia dobrego wymieszania warstw, ponieważ ziarno znajdujące się na dnie trafia do tej samej warstwy na dno kadzi.
Ilość powietrza dochodząca przez dolny pierścień jest zazwyczaj zbyt mała i często istnieje potrzeba wykonania dodatkowych otworów.