Metoda probówkowa i płuczkowa (statyczna) oceny lotnych inhibitorów korozji

Metoda probówkowa i płuczkowa (statyczna) oceny lotnych inhibitorów korozji. Metoda opisana jest przez Strouda i Vernona, Może być ona stosowana zgodnie z opisem podanym przez tych autorów dla inhibitorów lotnych w formie proszku lub cieczy. W badaniach używa się probówek szklanych zatkanych korkiem, w którym umocowana jest na zakrzywionej bagietce szklanej próbka stali o wymiarach 50 X 25 X 1 mm. 12 probówek umieszcza się w łaźni wodnej termostatowanej o temp. 40°C. Do probówek, których długość wynosi 250 mm, a średnica wewnętrzna ok. 28 mm, wlewa się 50 ml wody destylowanej oraz dodaje badany inihibitor. Metoda ta ma ograniczone zastosowanie w stosunku do inhibitorów nierozpuszczalnych w wodzie, do których należy np. preparat Leukorrosin. Daje ona natomiast wskazówki dotyczące działania roztworów wodnych różnych związków nieorganicznych oraz rozpuszczalnych w wodzie inhibitorów organicznych. Metoda płuczkowa (statyczna) oceny lotnych inhibitorów korozji. Badanie opiera się na podanej przez Bakera metodzie, w której używał on do oceny papierów z nałożonym inhibitorem probówki szklanej, w której umieszczono arkusik papieru powlekanego inhibitorem. Stosuje się płuczkę jenajską S-3 G1 o pojemności około 110 ml, zaopatrzoną w barbotel ze szkła porowatego. Ze względu na budowę rurki, która jest wygięta, możliwe jest łatwe zawieszanie na niej płytki stalowej na nitce nylonowej. Otwory wlotowy i wylotowy płuczki zatyka się koreczkami gumowymi. Szlif zapewnia szczelność układu. Płuczka może być stosowana zarówno do badania papieru z nałożonym inhibitorem, jak też i do badania samej substancji, którą nakłada się na miseczkę, jaką stanowi płytka z porowatego szkła. Ze względu na trudności mycia miseczki, co jest momentem niezmiernie istotnym w próbach z lotnymi inhibitorami korozji, substancję nasypuje się na krążek bibuły. Badanie prowadzi się przez umieszczenie na miseczce inhibitora w postaci drobno roztartego proszku lub przez włożenie arkusika papieru do płuczki (stroną zawierającą inhibitor do wewnątrz). Następnie zawiesza się na nitce próbkę metalu o wymiarach 50 X 25 X 1 mm i zamyka płuczkę na 20 godzin. Płuczka przechowywana jest w termostacie w temperaturze 20°C. Po upływie tego czasu otwiera się zamknięcie szlifowe i wkrapla na dno za pomocą pipety 0,25 ml wody destylowanej. Następnie zamyka się płuczkę i wstawia całość na okres 150 godz do termostatu o temp. 55°C.