Metoda oceny własności powłok – Hoar i Smith oraz T. G. Clinton

Metoda oceny własności powłok – Hoar i Smith oraz T. G. Clinton. Hoar i Smith zalecają następującą metodę oceny własności powłok ze smarów antykorozyjnych: Próbki metalowe o wymiarach 4X5 cm pokrywa się — po ich oczyszczeniu i wysuszeniu — cienką warstwą smaru rozpuszczonego w benzynie. Na każdą płytkę nalewany jest z biurety 1 ml roztworu o stężeniu smaru 0,1 do 0,5%. Następnie płytki ogrzewa się, dla odparowania rozpuszczalnika w temperaturze 90 °C przez 15 minut. Na ostudzone płytki nakłada się 10 kropli wody, po czym nakrywa je kloszem. Wilgotność w czasie próby wynosi od 25 do 100%. Obserwacji podlegają nie tylko powstające w czasie badania punkty rdzy, lecz także sposób rozlewania się kropli wody na powierzchni warstewki smaru. Podkreślono dobrą powtarzalność wyników badania. Metoda oceny własności powłok – T. G. Clinton. T. G. Clinton zaleca badania w komorze wilgotności stosując następującą procedurę: Płytki ze stali węglowej o wymiarach 15 X 10 cm szlifuje się, po uprzednim wytarciu warstwy oleju, na szlifierce mechanicznej aż do uzyskania na metalu wyraźnych znaków szlifierskich. Po przetarciu płytek szmatką zwilżoną toluenem i metanolem suszy się je i pokrywa smarem. Metoda nakładania smaru nie została podana, nadmieniono jedynie, że płytki z warstwą środka ochronnego powinny być klimatyzowane przez jedną dobę w temperaturze 15 – 21°C przy wilgotności względnej 60 – 70%. Parametry pracy komory wilgotności są tak dobrane, że następuje silne wykondensowanie się pary wodnej na badanych próbkach. Przeprowadza się to w ten sposób, że przy wilgotności względnej 100% temperatura jest obniżana z 48°C na 42°C. Stałą wilgotność utrzymuje się przez odparowanie wody ze zbiornika. Ogrzewanie prowadził tu autor poprzez podniesienie temperatury wody znajdującej się w zbiorniku. Cykl chłodzenia i ogrzewania powtarzano co 75 minut. Powietrze wewnątrz komory było stale poruszane wiatraczkiem dla uzyskania równomiernego rozkładu temperatury i wilgotności w różnych miejscach komory. Opisano w tej samej pracy badania w komorze solnej oraz na kole Gartnera wskazując na możliwość zastosowania tego typu badań do oceny własności ochronnych powłok. Clinton podaje również metodę polegającą na natryskiwaniu płytek za pomocą ręcznego rozpylacza jednoprocentowym roztworem chlorku sodowego.