Działanie pasywujące na powierzchnię metaliczną. Istnieje możliwość zachodzenia tego rozpadu zarówno w czasie procesu wyparowania, tzn. w drodze do powierzchni metalu, lub w warstewce wody zaadsorbowanej na powierzchni metalu. Za pierwszą możliwością przemawia zaobserwowane w czasie parowania kryształów salmiaku zjawisko rozpadu jego cząsteczki. Cząsteczki aminy, znajdujące się w warstwie wody, ulegają następnie zaadsorbowaniu na metalu działając jako typowe inhibitory polarne, które szczególnie w przypadku dwucykloheksyloaminy są bardzo aktywne i aby hamować korozję wymagają jedynie niewielkiego stężenia, Długocząsteczkowe kwasy organiczne również ulegają adsorpcji działając jako inhibitory korozji w wodnym roztworze na powierzchni metalu. Wyzwalający się kwas azotawy wykazuje działanie pasywujące na powierzchnię metaliczną. Badania nad mechanizmem działania lotnych inhibitorów korozji były prowadzone m. in. przez Bighi C. i Mantovani G. oraz Piersjancewą W. P. i Rosenjelda I.L. Badacze rosyjscy badali procesy elektrochemiczne zachodzące na metalach pokrytych cienkimi powłokami elektrolitów w atmosferze lotnych inhibitorów korozji.