Badania nad wpływem niektórych lotnych inhibitorów na metale nieżelazne

Badania nad wpływem niektórych lotnych inhibitorów na metale nieżelazne. Ze względu na możliwość zastosowania lotnych inhibitorów korozji, a szczególnie lotnego węglanu cykloheksyloaminy do ochrony turbin parowych w czasie ich montażu i prób w zakładzie, zbadano wpływ inhibitorów na metale nieżelazne w temperaturze otoczenia oraz w temperaturze podwyższonej, która może występować w turbinach w czasie prób lub bezpośrednio po próbach kontrolnych. Próbę przeprowadzono również w temperaturze niższej, ogrzewając kolbę aparatu Soxhleta tylko do 42°C. W tym ostatnim przypadku zachowanie się próbek mosiądzu i brązów było znacznie lepsze. Wpływ węglanu cykloheksyloaminy jest niekorzystny nawet w niskich temperaturach, natomiast preparat Leukorrosin w temp. 42°C nie wywiera niekorzystnego wpływu na badane próbki. Należy unikać bezpośredniego zetknięcia się warstwy inhibitora z pewnymi powłokami malarskimi. W przypadku bezpośredniego zetknięcia się papieru inhibitorowego np. z powłoką nitrocelulozową może nastąpić lekka zmiana barwy powłoki nitrocelulozowej w miejscu Styku papieru z powłoką. Powłoki olejne, alkidalowe, mocznikowe i winylowe są w normalnych opakowaniach odporne na działanie par azotynu dwucykloheksyloaminy. Autor badał wpływ węglanu cykloheksyloaminy na powłoki lakierowe. Badania te wykazały, że inhibitor działa niekorzystnie na pokrycia malarskie — w większym znacznie stopniu niż azotyn dwucykloheksyloaminy.