Aparat do badań w atmosferze wilgoci – Presting i Keil

Aparat do badań w atmosferze wilgoci – Presting i Keil. Presting i Keil opisali aparat do badań w atmosferze wilgoci. Próbki badane umieszczali oni pod kloszem wspartym na łaźni wodnej. Wilgoć przechodziła przez porowatą przegrodę między kloszem i łaźnią zraszając płytki zawieszone na specjalnym uchwycie. Badania prowadzone w temperaturze 38 – 40°C przy wilgotności względnej 100%, przy czym wilgoć wykondesowywała się na pierścieniach pokrywanych powłoką smaru. Ci sami autorzy opisali także komorę do badania w mgle solnej oraz w atmosferze wilgoci z dodatkiem dwutlenku siarki, dwutlenku węgla lub tlenków azotu. Gaz doprowadza się z zewnątrz do uszczelnionego urządzenia. Temperatura próby wynosi 38 – 40° C. W literaturze amerykańskiej znaleźć można liczne przykłady stosowania tzw. próby kroplowej (Navy Static Drop Test), która polega na umieszczeniu kropli cieczy wewnątrz zagłębienia w blasze uprzednio pokrytej olejem lub smarem. Ocenę przeprowadza się bądź przez porównanie zachowania się badanego oleju z olejem lub smarem o dobrych własnościach ochronnych, albo też podając ilość dni do wystąpienia pierwszych śladów korozji na dnie wtłoczenia blaszki.