Okulizacja stosowana jest w sztuce bonsai w celu uzupełnienia brakujących gałęzi. W tym sposobie szczepienia zrazem jest pąk, zwany oczkiem.

Najczęściej okulizujemy śpiącymi oczkami znajdującymi się w pachwinie liścia. Korę na podkłace nacinamy w kształcie litery ,,T” i w rozchylone skrzydełka kory wsuwamy oczko wycięte z kawałkiem kory, nazywanej tarczką okulizacyjną. Blaszkę liściową z tarczki okulizacyjnej usuwamy, pozostawiając jedynie ogonek liściowy. Ułatwi on nam wsunięcie tarczki pod korę podkładki. Część tarczki wystającej ponad poprzeczne cięcie należy przyciąć, a korę przycisnąć do tarczki. Miejsce szczepienia smarujemy maścią i owijamy paskami gumy lub rafią, omijając jednak oczko. Po dwóch tygodniach można sprawdzić, czy szczepienie się udało. Tarczka przyjętych oczek ma świeży, zielony kolor, a ogonek liściowy odpada po dotknięciu. Sczerniała tarczka i nieodpadający ogonek liścia świadczy o nieudanym zabiegu. Okulizację wykonujemy w lipcu-sierpniu, gdyż w tym czasie kora odchodzi łatwo od drewna.

Niezależnie od techniki szczepienia każdy zabieg wykonujemy szybko, w miejscu osłoniętym od wiatru i słońca. Zaszczepione rośliny do momentu przyjęcia się zrazów przechowujemy w inspekcie lub pod folią, a następnie przyzwyczajamy do normalnych warunków. Łyko lub rafię, którą jest obwiązane miejsce szczepienia, usuwamy najpóźniej po roku.