Założeniem tego stylu jest stworzenie miniaturowej kopii krajobrazu, którego dominującym akcentem jest skała i porastająca ją roślinność. Wzorem może być fragment skalistego brzegu, szczyt górski lub skalista wysepka. Poprzez odtworzenie scenerii szerszej niż w stylach skupiających się na jednym drzewku lub grupie drzew, bonsai w stylu Ishizuke jest najbardziej zbliżone do miniaturowych krajobrazów – pun-ching.
Popularność stylu wynika z dużej swobody, jaką pozostawia twórcy. Brak sztywnych reguł formowania w tym stylu nie ogranicza twórcy, a końcowy efekt zależy w większym stopniu od jego fantazji niż w innych stylach bonsai. Wykorzystanie drzewek różniących się cechami gatunkowymi, kształtem i wielkością, oraz skał o różnym kształcie, wielkości, barwie i fakturze daje możliwość uzyskania różnorodnych efektów. Jeśli ponadto stosujemy jako dopełnienie kompozycji mech i trawy, łatwo jest zrozumieć, dlaczego w tym stylu tyle zależy od wyobraźni twórcy.
Wybierając drzewka i skałę na bonsai w stylu Ishizuke musimy się zdecydować, czy wynik naszej pracy ma być miniaturą dalszego czy bliższego fragmentu krajobrazu. Złudzenie, że skała z rosnącymi na niej drzewkami znajdują się daleko, osiągniemy, gdy utworzymy bonsai z małych drzewek i stosunkowo dużej skały. Jeśli nasze bonsai ma przedstawiać drzewa stanowiące bliski fragment krajobrazu, musimy w naszej kompozycji użyć mniejszej skały i uformować nieco większe drzewka.
Nazwa styl skalny jest bardzo ogólna, gdyż żądany efekt można uzyskać różnymi, czasem bardzo odmiennymi technikami. Jednym ze sposobów jest sadzenie drzewek lub krzewów w naturalnych lub sztucznie powiększonych otworach skalnego odłamka. W tym przypadku korzenie drzewek korzystają tylko z ziemi znajdującej się w zagłębieniu skały. Często skała z tak posadzonymi na niej roślinami znajduje się w płytkim, szerokim pojemniku napełnionym wodą lub piaskiem, co ma przypominać skalistą wysepkę czy samotny, górski szczyt.
Innym sposobem jest posadzenie drzewka w otworze przechodzącym skałę na wylot. Korzenie drzewka wykorzystują wtedy ziemię, która wypełnia otwór, i przerastają do podłoża wypełniającego płytki pojemnik, na którym leży skała. Często stosowaną metodą uzyskania ciekawego efektu jest takie uformowanie drzewka, aby korzenie oplatając odłamek skały wykorzystywały podłoże z pojemnika.