Pojemniki używane w tym stylu mogą być owalne lub prostokątne, lecz zawsze płytkie. Płytkość pojemnika sprawia, że posadzone w nim drzewka wydają się wyższe niż w rzeczywistości. Do tworzenia lasków świetnie nadają się płaskie lub lekko wklęsłe łupki skalne.

Tworzenie lasku bonsai rozpoczyna się od sporządzenia szkicu planowanego sadzenia oraz projektowanego widoku z przodu. Należy przy tym wziąć pod uwagę indywidualne cechy posiadanych roślin i kształt pni i gałęzi.

W pełni ukształtowany lasek powinien stwarzać wrażenie jakby grupy rodzinnej. Dlatego też powinny być widoczne różnice wieku drzew. Przyjmuje się, że główną grupę tworzą trzy drzewa, których stosunek wysokości wynosi 10:8:7. Pozostałe drzewa powinny być niższe. Trzy główne drzewa sadzi się w miejscach, które po połączeniu stanowiłyby wierzchołki trójkąta różnoramiennego. Mniejsze drzewa sadzi się wokół nich w miejscach wyznaczających mniejsze trójkąty. Rzut posadzonego lasku na pionową płaszczyznę również powinien być zbliżony kształtem do trójkąta.

Drzewa wyższe są sadzone z przodu, niższe, o nisko wyrastających gałęziach – z tyłu. Takie umiejscowienie roślin stwarza wrażenie głębi.

Lasek nie zajmuje całej powierzchni gleby w pojemniku, a jego usytuowanie odgrywa dużą rolę w całości kompozycji. Przez pozostawienie nieobsadzonej powierzchni w przedniej części pojemnika stwarza się wrażenie, że powierzchnia lasku jest większa niż w rzeczywistości.
Przed sadzeniem przygotowujemy pojemnik. Otwory drenażowe przykrywamy kawałkami plastykowej siatki, ewentualnie przeciągamy przez nie drut do zamocowania drzewek w pojemniku. Na dno pojemnika rozkładamy cienką warstwę drenażową. Roślinom redukujemy mocno system korzeniowy i przycinamy korony. Jeśli drzewko ma tylko kilka długich korzeni, to lekko je nacinamy i zwijamy w luźny kłębek.

Sadzenie rozpoczynamy od głównych drzew. Pewną trudność może sprawić stabilne umocowanie drzew w płytkim pojemniku. Większe drzewa przymocowujemy drutami przeciągniętymi przez otwory drenażowe, a mniejsze również drutem przymocowujemy do drzew większych. Nie wolno zapomnieć o usunięciu drutów po upływie pół roku.

Innym sposobem umocowania drzewek jest obłożenie korzeni każdej rośliny wilgotną gliną zmieszaną z torfem. Takie rośliny są stabilne nawet w bardzo płytkim pojemniku. Można również przywiązać pnie posadzonych drzew do pojemnika, lecz jest to sposób mało skuteczny, a widok drutów nie dodaje uroku kompozycji.

Po posadzeniu drzewek uzupełniamy glebę w pojemniku ubijając ją między korzeniami za pomocą tępo zakończonej pałeczki. Na powierzchni gleby układamy kawałki mchu lub wysiewamy suchy, sproszkowany mech. Następnie lasek obficie zraszamy, aż woda zacznie wyciekać przez otwory drenażowe. W ciągu 4-6 tygodni po sadzeniu lasek powinien stać w miejscu zacienionym i osłoniętym od wiatru. Trzeba go wtedy często zraszać. Po tym okresie można lasek wystawić na słońce i pierwszy raz nawieźć niewielką dawką śruty rzepakowej.

Głównymi elementami lasku są pnie drzew, natomiast gałęzie są czynnikami drugorzędnymi. W związku z tym wykonuje się niewiele zabiegów formujących. Formuje się tylko gałęzie zewnętrzne, natomiast wewnętrzne zaledwie uszczykuje.

Po dwóch latach lasek wyjmuje się z pojemnika i traktując go jako jedną całość przycina korzenie drzew. Drzewa uszkodzone lub zbyt dominujące zastępuje się nowymi, a lasek sadzi w świeżym podłożu.