We wszystkich opracowaniach na temat bonsai znawcy przedmiotu zwracają szczególną uwagę na rolę, jaką pełni pojemnik, w którym rośnie drzewko. Porównuje się go do ramy stanowiącej jedną całość z obrazem.
Pojemniki stosowane w sztuce bonsai dzieli się często na produkowane w Chinach i Japonii. Bardziej uzasadniony jest podział na pojemniki kamionkowe glazurowane – toki i porcelanowe – jiki. Toki, których tajemnicy produkcji przez wiele lat strzegli Chińczycy, są formowane ze znakomitej gliny i bardzo wolno wypalane. Są one w całości glazurowane na zewnątrz, wewnątrz natomiast glazura sięga tylko do linii wyznaczonej przez powierzchnię podłoża. Są to pojemniki bardzo popularne, charakteryzujące się atrakcyjnym wyglądem i stwarzające dobre warunki dla prawidłowego rozwoju systemu korzeniowego. Jiki -pojemniki porcelanowe, nie są tak popularne. Produkowane są z gliny i wypalane w bardzo wysokiej temperaturze.
Prawie wszystkie pojemniki dobrej jakości wyprodukowane przed 1950 rokiem pochodzą z Chin. Dzielimy je na Kowatari – pochodzące sprzed 1800 roku, Shinto – wyprodukowane w XIX wieku i Shinshinto – pochodzące z obecnego stulecia. Kowatari są już rzadkością, w związku z czym są drogie, tym bardziej że ich wiek nie wpłynął ujemnie na świetną jakość naczyń; mają prostokątny kształt podstawy i ciemne zabarwienie. Pojemniki Shinto są spotykane częściej. Produkowano je w różnych kształtach i kolorach. Większość pojemników Shinto była produkowana na zamówienie Japończyków, którzy dopiero po 1950 roku przełamali monopol Chińczyków i sami zaczęli produkować pojemniki nie ustępujące jakością chińskim. Pojemniki pochodzące z Tokoname (prowincja Aichi) mają nad nimi nawet przewagę, gdyż są tańsze i ogólnie dostępne. Niektórzy producenci z Tokoname to wybitni specjaliści, a pojemniki sygnowane ich znakami spotyka się na wielu wystawach bonsai.