Styl Kengai – styl kaskadowy, drzewko o pniu zwisającym. Wzorem drzew formowanych w tym stylu są drzewa i krzewy zwieszające się z występów skalnych. Bonsai o kształcie kaskady winno mieć wijący się pień, przypominający pień drzewa miotanego wiatrem i będącego jego pierwowzorem. Może mieć dowolną liczbę gałęzi lewych, prawych i frontowych. Wierzchołek drzewka (dół kaskady) powinien się znajdować poniżej dna pojemnika. Tak jak pierwowzór, który jest głęboko ukorzeniony, aby z powodzeniem oprzeć się wiatrom i burzom, tak i drzewko formowane w stylu Kengai rośnie w pojemniku głębszym niż drzewka formowane w innych stylach.

Drzewko uformowane na kształt wodospadu jest nazywane Taki-kengai, a drzewko z kilkoma gałęziami swobodnie wiszącymi –Ito-Kengai. Odmianami tego stylu są także Han-Kengai, czyli pół-kaskady. W jednej z odmian dopuszcza się, aby najniższy punkt nadziemnej części drzewka znajdował się powyżej poziomu dna pojemnika, w drugiej zaś – aby najniższa część drzewka sięgała zaledwie górnej krawędzi pojemnika.

Drzewko w stylu Kengai ma najlepiej wyważone proporcje, gdy najwyższy punkt drzewka, środek nasady pnia, środek dolnego brzegu pojemnika i najniższy punkt nadziemnej części drzewka znajdują się w jednej linii.

Idealnymi drzewami i krzewami do formowania w tym stylu są sosny (Pinus), jałowce (Juniperus), bluszcze (Hedera), wierzby (Salix), azalie (Azalea), irgi (Cotoneaster), oliwniki (Eieagnus) i drzewa owocowe. Natomiast stwierdzenie niektórych twórców bonsai „jeśli nie wiesz, co z tym drzewkiem zrobić – zrób kaskadę” jest chyba przesadą, gdyż styl ten wcale nie należy do najłatwiejszych.