Metody badań lotnych inhibitorów korozji

Metody badań lotnych inhibitorów korozji. Użytkownik lotnych inhibitorów korozji musi mieć pewność, że użyta przez niego substancja o własnościach hamowania procesu korozji wykazuje rzeczywiście działanie inhibitujące. Ze względu na dużą ilość lotnych inhibitorów korozji zachodzi często konieczność szybkiego sprawdzenia ich własności bądź to w stosunku do wzorca jak też i między sobą. Liczne postacie w jakich występują lotne inhibitory, np. papier, proszek, pastylki, zmuszają do ich oceny w sposób pozwalający na stwierdzenie, że inhibitor będzie wykazywać działanie ochronne na wyroby metalowe w czasie magazynowania i transportu. Badania lotnych inhibitorów korozji prowadzi się przez porównanie skuteczności ich działania w agresywnej atmosferze korozyjnej, najczęściej atmosferze o znacznej zawartości wilgoci. Porównanie to prowadzi się w stosunku do wzorca o znanej skuteczności działania oraz tzw. próbki ślepej bez inhibitora. Badania należą do przyspieszonych badań korozyjnych, które zapewniają uzyskanie wyników w czasie kilku dni. Próby te nie zwalniają producenta lotnego inhibitora od prowadzenia dodatkowo stałej kontroli lotnego inhibitora w warunkach eksploatacji, to jest w czasie transportu i magazynowania wyrobów opakowanych w papier z lotnym inhibitorem.